تاثیر تمرینات ریباند بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

چکیده   مقدمه: کودکان کم توان ذهنی از جمله افرادی هستند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه در مقایسه با افراد سالم تحرک کمتری داشته و به همین علت دچار ضعف های جسمانی- حرکتی می شوند. هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر هشت هفته تمرینات ریباند بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. مواد و روش ها: روش مطالعه نیمه تجربی و تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر 7 تا 11 ساله مدارس استثنایی شهرستان لردگان با میانگین سنی (27/1±46/8) و بهره هوشی 50 تا 70 (88/5±10/62) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس هوشبهر به طور تصادفی جفت شده در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از زیر آزمون تعادلی قابلیت حرکتی بروئینینکس- اوزرتسکی استفاده شد. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه 45 دقیقه ای تمرینات ریباند را انجام دادند. همچنین در پایان دوره پس آزمون به عمل آمد. از تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 محاسبه شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین رکورد آزمون تعادل ایستا در پیش آزمون در دو گروه به ترتیب 44/5 و86/6 ثانیه بود و در پس آزمون این میزان به ترتیب به 92/6 و 15/7  ثانیه رسید. همچنین میانگین تعادل پویا در پیش آزمون در دو گروه به ترتیب 42/3 و 37/4 گام بود که در پس آزمون این میزان به ترتیب به 64/4 و 28/4 گام رسید. یافته ها بیانگر مثبت تاثیر تمرینات ریباند بر تعادل ایستا (002/0=p) و پویای (001/0=p) کودکان کم توان ذهنی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت تمرینات ریباند در توان بخشی کودکان کم توان ذهنی مؤثر می باشد و از این روش می توان در توانبخشی حرکتی این کودکان استفاده نمود.